[ و طلحه و زبیر بدو گفتند با تو بیعت مىکنیم به شرط آنکه ما را در خلافت شریک کنى ، فرمود : ] نه ، لیکن شما شریکید در نیرو بخشیدن و یارى از شما خواستن ، و دو یارید به هنگام ناتوانى و به سختى درماندن . [نهج البلاغه]
کاش بر ساحل رودی خاموشعطر مرموز گیاهی بودمچو بر آنجا گذرت می افتادبسراپای تو لب می سودمکاش چون نای شبان می خواندمبنوای دل دیوانه توخفته بر هودج مواج نسیممی گذشتم ز در خانه توکاش چون یاد دل انگیز زنیمی خزیدم به دلت پر تشویشناگهان چشم ترا می دیدمخیره بر جلوه زیبائی خویشکاش در بستر تنهائی توپیکرم شمع گنه می افروختریشه زهد تو و حسرت منزین گنه کاری شیرین می سوختکاش از شاخه سرسبز حیاتگل اندوه مرا می چیدیکاش در شعر من ای مایه عمرشعله راز مرا می دیدی
ورود به بخش مدیریت
کاش بر ساحل رودی خاموش
