حسد چون کم بود ، تن درست و بى غم بود . [نهج البلاغه]
سکوتم را به باران هدیه کردم تمام زندگی را گریه کردم نبودی در فراق شانه هایت به هر خاکی رسیدم تکیه کردم
ورود به بخش مدیریت
