خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگیره بی بهونه می باره ....به کسی هم توجه نمی کنه ....از کسی خجالت نمی کشه ...می باره ومی باره و.....اینقدر می باره تا آبی بشه ....آفتابی شه .... کاش ...کاش می شد مثل آسمون بود ....کاش می شد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره آفتابی شی ...بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده ....انگار نه انگار که غمی بوده ....همه چیز فراموشت بشه کاش ....

من پس ازعشق تو به بر عشق جهان می خندم

هرکه ارد سخنی دل بر زبان می خندم

بی خود هرگز نیازارم دلی را

که می ترسم در ان جای تو باشد

منم عاشق مرا غم سازگار است